NXP PCA9515: ekspander magistrali I2C/SMbus

 

 

 

 

Układ PCA9515 jest scalonym ekspanderem magistrali I2C i SMbus. Jego zadanie polega na usunięciu części ograniczeń związanych z liczbą układów, które mogą być dołączone jednocześnie do linii magistrali oraz z maksymalną długością linii SCL i SDA.

 

 

 

Magistrala I2C jest powszechnie stosowana we współczesnych urządzeniach elektronicznych, w których spełnia zazwyczaj rolę lokalnej magistrali komunikacyjnej. Do współpracy z magistralą I2C (i jej nieco zmodyfikowaną wersją o nazwie SMbus) jest przystosowanych wiele typów układów peryferyjnych oraz wszystkie współczesne mikrokontrolery i mikroprocesory.

 

Jak łączyć różnonapięciowe magistrale I2C?
Dostępny jest opis projektu dostępny opis projektu interfejsu pozwalającego łączyć segmenty magistral I2C zasilane napięciami o różnych wartościach.

 

Właściwości układu PCA9515:

  • ekspander magistrali I2C/SMbus
  • możliwość jednoczesnej współpracy z interfejsami I2C o różnych poziomach logicznych (TTL-LV, tolerancja TTL/CMOS)
  • możliwość separacji logicznej łączonych segmentów magistral
  • dwa kanały dwukierunkowe: jeden dla danych SDA i jeden dla impulsów zegarowych SCL
  • możliwość pracy z szybkością do 400 kHz
  • zasilanie napięciem z zakresu od 3V do 3,6V
  • dostępne obudowy: SO8 lub TSSOP8

Najpoważniejszym ograniczeniem „rozmiarów” magistrali jest jej maksymalna pojemność obciążająca jej linie, będąca sumą pojemności ścieżek i pojemności wejściowej dołączonych układów. Dopuszczalna łączna pojemność obciążająca to 400 pF i parametr ten ogranicza zarówno maksymalną długość samej magistrali I2C jak i liczbę układów scalonych, które mogą być do niej dołączone. Układ PCA9515 pozwala zminimalizować to ograniczenie, pełniąc rolę mostka separującego główną magistralę od dodatkowych gałęzi, dzięki czemu układy dołączane do nowych gałęzi magistrali nie obciążają magistrali głównej. Ponieważ układ PCA9515 jest „przeźroczysty” dla sygnałów I2C i nie wymaga żadnego dodatkowego adresowania, układy obydwu części widzą się tak, jakby były dołączone do logicznie jednej samej magistrali I2C.
Na rysunku 1 przedstawiono wewnętrzną strukturę układu PCA9515, a na rysunku 2 schemat elektryczny testowanego zestawu. Układ wyposażono w dwa dwukierunkowe kanały: jeden dla linii SDA i jeden dla linii SCL. Sygnał zegarowy SCL magistrali jest generowany tylko przez układ nadrzędny master a dzięki dwukierunkowości linii SCL w układzie PCA9515, system w którym zastosowano ten układ może mieć kilka masterów dołączonych w dowolnych miejscach systemu. Pewnym ograniczeniem aplikacyjnym prezentowanego układu jest brak możliwości kaskadowego łączenia kolejnych układów PCA9515 jeden za drugim. Można natomiast podłączyć kilka układów PCA9515 do głównej magistrali I2C (równolegle).

 

Rys. 1. Schemat blokowy układu 
PCA9515

Rys. 1. Schemat blokowy układu PCA9515

 

 

SMbus a I2C
Magistrala SMBus (System Management Bus) jest odporniejszą na zakłócenia wersją magistrali szeregowej I2C z wprowadzoną w protokole komunikacyjnym kontrolą błędów i awizowaniem hosta. Magistrala I2C została początkowo opracowana przez Philipsa (obecnie NXP) do łączności pomiędzy układami scalonymi, a SMBus przez firmę Intel do komunikacji w zarządzaniu pracą systemów komputerowych. W warstwie sprzętowej SMBus przewidziano trzecią linię sygnałowa – SMBAlert – która pozwala układom podrzędnym zgłaszać przerwania do hosta systemowego.

 

Rys. 2. Schemat elektryczny zestawu 
testowego

Rys. 2. Schemat elektryczny zestawu testowego

 

 

Na fotografii 3 pokazano wygląd zmontowanego zestawu testowego. Wartości rezystorów R1…R4 należy dobrać zgodnie z wytycznymi przedstawionymi w dokumencie SMbus and I2C Design lub nocie aplikacyjnej AN255 firmy NXP (do pobrania na końcu artykułu).

 

Fot. 3. Wygląd zestawu testowego z 
układem PCA9515

Fot. 3. Wygląd zestawu testowego z układem PCA9515

 

 

Do pobrania

O autorze