Prawdopodobnie najtrudniejszym do opanowania elementem architektury NFC jest projekt anteny. Istnieją specjalistyczne narzędzia sprzętowe i programistyczne, które pozwalają zoptymalizować parametry anteny. Ważne są również jej rozmiary fizyczne. Antena może być kwadratowa lub okrągła, ale jej geometria powinna być dopasowana do czytnika, aby zapewnić jak najlepszy transfer energii magnetycznej między uzwojeniami. Jeśli urządzenie pracuje w otoczeniu metalu, cewka z osłoną ferrytową możne pomóc skierować energię z dala od metalu (obrazek 5). Do zespołu Future Electronics należą specjaliści zaznajomieni z narzędziami sprzętowymi i programowymi, którzy pomagają klientom w projektowaniu anten, aby produkt wykorzystujący NFC wprowadzić na rynek w rozsądnym czasie.
Tworząc bezprzewodowy produkt dowolnego typu, należy zapewnić zgodność z wymaganiami urzędów regulacji. Jest to potrzebne także w przypadku czytnika NFC, który emituje moc w paśmie 13,56 MHz. Wymagane są zarówno testy emisji celowej, jak i niezamierzonej. Natomiast w przypadku wykorzystania gotowego tagu, takiego jak NXP NTAG lub STM24SR firmy STMicroelectronics (obrazek 6), nie są wymagane testy emisji, ponieważ ten element zachowuje się jak odbiornik. Te niedrogie układy mają interfejs NFC i pamięć EEPROM jak zwykłe tagi, ale oferują też funkcję wykrywania pola, odzyskiwania energii czy interfejs szeregowy I2C, który pozwala na transmisję informacji z telefonu z systemem Android do procesora urządzenia. Taka funkcja umożliwia aplikacji telefony na przekazanie np. informacji diagnostycznych czy kodów błędu do serwisu internetowego CRM producenta lub przekazanie aktualizacji oprogramowania czy szczegółów konfiguracji ze strony CRM do produktu w dowolnym momencie jego pracy. Aplikacje powstają zazwyczaj na platformach programistycznych Apache Cordova / PhoneGap lub Android Studio / Eclipse. W sieci łatwo znaleźć instrukcje dotyczące tych narzędzi, jak też przykładowe kody dla NFC oferowane przez dostawców tych układów.
Jak zaprogramować NFC?
Dostępne są darmowe aplikacje, które można pobrać z serwisu Google Play, aby odczytywać i zapisywać tagi NFC. Same tagi można znaleźć na E-bayu i innych stronach internetowych lub otrzymać próbki oferowane przez dostawców. W tym przykładzie został użyty TagWriter firmy NFC (obrazek 7).
W ustawieniach telefonu należy włączyć NFC – powinno pojawić się logo NFC. Po otwarciu aplikacji należy wybrać opcję READ TAGS, aby uzyskać ogólne informacje o tagu. Wciśniecie przycisku Back i następnie WRITE TAGS → NEW DATASET pozwala wybrać z listy opcję BUSINESS CARD (obrazek 8). Wówczas można wybrać informacje kontaktowe, które pojawią się w tagu. Opcja SAVE & WRITE → WRITE zaprogramuje tag. Należy umieścić telefonu blisko tagu – jeśli zapis się powiedzie, pojawi się komunikat WRITE SUCCESSFUL (obrazek 9). Po powrocie do ekranu głównego systemu Android można odczytać tag. Telefon automatycznie wybierze domyślną aplikację do obsługi informacji o kontaktach lub poprosi użytkownika o wybór takiej aplikacji. Następnie wczyta informacje z tagu do tej aplikacji. Jeśli ta operacja się powiedzie, tag został poprawnie zaprogramowany.
Podsumowanie
Wprowadzenie komunikacji NFC w ostatnich latach stanowi dla producentów okazję do implementacji w ich produktach niedrogiej łączności bezprzewodowej bliskiego zasięgu. Trzy zagadnienia dotyczące NFC, które zostały omówione, to
- Komunikacja przez NFC zachodząca między dwoma urządzeniami, z których jedno dostarcza kanał komunikacyjny.
- Obecnie dostępne produkty Apple pracują tylko w trybie emulacji karty.
- Przykładowy proces odczytu i zapisu tagów.
