Pojedynek

Decydując się na wybór sieci LoRaWAN lub LTE Cat M1, można porównywać wiele różnych parametrów aplikacji: przepustowość i zasięg transmisji, koszt certyfikacji, rozmiar i koszt modułów, jak też zasięg krajowy czy możliwość konfiguracji prywatnej sieci. Pierwszym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest dostęp publicznej infrastruktury w obszarze, w którym będzie fizycznie funkcjonował system. Jeśli system jest przeznaczony dla obszaru miejskiego lub podmiejskiego objętego zasięgiem LTE, wykorzystanie istniejącej sieci ma duży sens. Natomiast Glenn Schatz, wiceprezes ds. rozwoju biznesu w firmie Link Labs, przedstawia kontrargument: ”LoRA ma przewagę na obszarach z małym dostępem do sieci komórkowych lub zupełnie go pozbawionych. Obszary takie, jak kampusy, małe osiedla i obszary wiejskie bez dostępu LTE mogą szybko zaadaptować sieć LoRa.” W podobnym tonie wypowiada się Brandom Dalida, regionalny kierownik sprzedaży w firmie Multitech – nawet jeśli w danym miejscu jest dostęp do sieci LTE, nie musi to oznaczać korzyści biznesowych: „Wszystko sprowadza się do porównaniu kosztów kapitałowych oraz kosztów operacyjnych. Czy dla firmy okaże się bardziej opłacalne posiadanie i utrzymanie własnej sieci, czy też lepiej zostawić realizację i zarządzanie siecią innemu podmiotowi?”.

Innym zagadnieniem wartym uwagi jest koszt certyfikacji przez urzędy regulacji i uzyskania pasma. Produkty wykorzystujące łączność LoRaWAN lub LT Cat M1 będą w obu przypadkach wymagały zgody urzędów danego kraju i uzyskania certyfikatów dotyczących emisji celowej oraz nieumyślnej. Jednak rozwiązania LTE będą wymagały też certyfikacji przez dostawcę usług telekomunikacyjnych (dla USA Verizon lub AT&T) – ten koszt stanowił już barierę dla wielu tanich systemów w przeszłości. Na temat tych kosztów wypowiedział się Jon Leitner, starszy inżynier aplikacyjny w firmie Sierra Wales: „Dostawcy będą musieli obniżyć wymagania względem testów i uprościć model, aby usprawnić certyfikację produktów.” Niektórzy dostawcy wykorzystujący stare rozwiązania CDMA mogą narzucać własne wymagania, które nie muszą sprowadzać się do prostego zaliczenia lub niezaliczenia testu. Mogą też obniżyć barierę wymagań dla tańszych produktów.

Inne problemy dotyczą kosztu i rozmiaru modułów wykorzystywanych przez system, jak też przepustowości i zasięgu. Zarówno  przypadku LoRaWAN, jak i LTE CAT M1, dostawcy układów i producenci modułów dostosowali rozmiary i ceny do istniejących rozwiązań, takich jak Wi-Fi, ZigBee i tradycyjny Bluetooth. Typowy rozmiar modułów to 1 cal (24 x 24 mm), natomiast ceny docelowo mają odpowiadać cenom konkurencyjnych protokołów transmisji bezprzewodowej. Ponadto niektóre zastosowania M2M potrzebują bardzo niskich przepustowości i dalekiego zasięgu, co jest w stanie zapewnić LoRA – inne natomiast wymagają przepustowości rzędu 100 czy 200 kbps, które oferuje LTE Cat M1.

Kto zostanie zwycięzcą?

Jak wynika z powyższej analizy, istnieje szereg kompromisów, które decydują o wyborze sieci LoRaWAN lub LTE Cat M1 odpowiedniej dla danego systemu. Oba protokoły zostały zaprojektowane z myślą o niskim zużyciu mocy, skromnych przepustowościach i dalekim zasięgu. Oba wypełniają tę niszę, zatem być może na rynku jest wystarczająco dużo miejsca dla obu tych rozwiązań.

Tabela 1. Porównanie parametrów sieci LoRa oraz LTE Cat M1