Magistralą szeregową zwykle są przesyłane duże ilości danych. Nie zawsze jednak muszą być one poddawane analizie w całości. Dysponując dużym rekordem można w nim zapisywać długie bloki transmitowanych danych, a następnie za pomocą funkcji wyszukiwania odnajdywać nawet pojedyncze bajty (słowa) danych. Komplementarną metodą jest ustawienie warunku wyzwolenia tak, żeby żądany fragment od razu znajdował się w okolicy punktu wyzwolenia. W opcjach wyzwalania należy wówczas wybrać tryb A Event, a następnie zdefiniować zdarzenie wyzwalające. Może nim być: bit startu, koniec pakietu, dana o wprowadzonej przez użytkownika wartości lub błąd parzystości. Przykład takiego wyzwolenia przedstawiono na rys. 6. Warunkiem wyzwolenia było w tym przypadku przesłanie magistralą szeregową bajtu o wartości 54H, odpowiadającego znakowi „T”. Zaawansowane techniki dekodowania, a także wyzwalania i wyszukiwania są dostępne po zainstalowaniu opcji SR-COMP.

Rys. 6. Okno definiowania warunku wyzwolenia

Często zdarza się, że analizie należy poddać kilka punktów, rozrzuconych w wielu miejscach bloku danych. W takim przypadku najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie jednorazowego wyzwolenia, a następnie przechodzenie do kolejnych punktów z użyciem funkcji wyszukiwania. Obsługa menu wyszukiwania po wybraniu opcji Bus jest bardzo podobna do menu wyzwalania. Wyszukiwanie jest dodatkowo wspomagane przyciskami znajdującymi się na płycie czołowej oscyloskopu.

Pomiary interfejsu I²C i SPI

Opisana wcześniej filozofia badania magistrali szeregowej UART, RS-232/422/485 ma zastosowanie również w przypadku innych interfejsów szeregowych. Drobne różnice wynikają z odmiennych rozwiązań układowych i różnych protokołów. W magistralach takich jak I²C czy SPI występują inne linie sterujące, w protokole uwzględniane jest adresowanie urządzeń. W magistrali I²C dane są transmitowane w obie strony tylko jedną linią, stąd konieczne jest rozróżnienie urządzeń master i slave. Magistralą zarządza tylko master, który może komunikować się z wieloma urządzeniami slave. W ramce transmisyjnej pojawia się więc kilka dodatkowych bitów sygnalizacyjnych, takich jak: bit kierunku transmisji (RW), bit potwierdzenia odebrania danej (ACK). Bezpośrednio po bicie startu jest przesyłany adres urządzenia, do którego są kierowane dane. Przykładową ramkę transmisyjną magistrali I²C przedstawiono na rys. 7. W każdym z interfejsów UART, RS-232/422/485 oraz I²C i SPI zastosowano różne rozwiązania układowe. Dokładne badanie magistral I²C i SPI oscyloskopem MSO5204 jest możliwe po zainstalowaniu w nim opcji SR-EMBD. W pomiarach będą wykorzystywane, co najmniej dwa kanały, co wynika z istnienia w magistralach I²C i SPI linii danych i zegarowej.

Rys. 7. Przykładowa ramka transmisyjna magistrali I²C

Rys. 8. Kodowanie kolorami zdarzeń wykrytych na magistrali I²C

Rys. 9. Okno definiowania parametrów magistrali I²C