Scorpio 8 to nowa wersja łazika marsjańskiego, którą zbudowali członkowie Koła Naukowego Pojazdów Niekonwencjonalnych Off-Road na Politechnice Wrocławskiej. Udoskonalenie poprzedniej wersji zajęło studentom rok.
Im mniej kilogramów, tym dla łazika lepiej. Scorpio 8 waży aż o 10 kilogramów mniej w porównaniu ze Scorpio 7 i, co ważne, nie stracił przy tym na stabilności.
– Wykonaliśmy analizę wytrzymałościową MES i ustaliliśmy, z których fragmentów konstrukcji możemy zrezygnować, aby zmniejszyć wagę łazika – tłumaczy Zofia Stypułkowska, team leaderka Koła Naukowego Pojazdów Niekonwencjonalnych Off-Road. – Na przykład bez szkody przycięliśmy materiał przy nadwoziu belki dyferencyjnej. Zamiast trójkątów zrobiliśmy znaczenie mniejsze elementy, które kształtem przypominają skrzydła motyla.
Scorpio 8 z większym zakresem ruchu
Zmniejszenie wagi łazika bezpośrednio wiąże się ze zwiększeniem jego możliwości. Dodatkowo zespół pracował nad poprawą mogilności pojazdu.
– Wprowadziliśmy zmiany w konstrukcji. Przenieśliśmy manipulatory (czyli „ręce” łazika – przyp. red.) z lewej strony na środek, a maszt na tył. Tymi modyfikacjami zwiększyliśmy zakres ruchu oraz poprawiliśmy widoczność uzyskiwaną z kamery – wyjaśnia Zofia Stypułkowska.
A jest to ważne, bo łazik musi być zdolny nie tylko do pokonania nierównej powierzchni, do chwytania i przesuwania przedmiotów, ale też do wykonywania precyzyjnych badań.
Modułowość jest efektywniejsza
Kolejnym usprawnieniem jest modułowość, dzięki której łazik bez większych zmian w konstrukcji może być wykorzystywany do różnych zadań.
– W przedniej części ramy łazika umieściliśmy klatkę, do której możemy montować poszczególne moduły – wyjaśnia Zofia Stypułkowska.
Gdy pojazd będzie wykorzystywany do pobierania próbek, powiedzmy, księżycowego rygolitu, instalowane będzie specjalne wiertło do ich wyciągania. Gdy będzie trzeba bliżej im się przyjrzeć, dołączany zostanie mikroskop. A jeśli okoliczności będą wymagały zbadania promieniowania, montowany zostanie spektometr.
Do czego służy teraz i posłuży w przyszłości łazik marsjański
Przez rok nad łazikiem pracowało około 70 osób. Byli to studenci, ale nie można powiedzieć, że tylko Politechniki Wrocławskiej. Zespół tworzyli też studenci Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Uniwersytetu Ekonomicznego i Uniwersytetu WSB Merito.
Studenci zbudowali łazik, aby rozwijać swoje umiejętności. Jak bardzo udany jest to projekt, zweryfikują jednak międzynarodowe konkursy. Najbliższy zaplanowany jest na marzec 2024 roku, gdy studenci pojadą ze Scorpio 8 do Australii na Australian Rover Challenge.
Zawody nie są jednak nadrzędnym celem. Łaziki marsjańskie będą w przyszłości wykorzystywane do budowy baz na Księżycu, analizy składu księżycowego lub marsjańskiego rygolitu, badań promieniowania, poszukiwań wody, mapowania przestrzeni, wyznaczania tras, transportu, napraw… Pomogą człowiekowi przeżyć poza Ziemią i ułatwią przeprowadzanie badań innych ciał niebieskich.
Źródło: Wrocław.pl
