Zespół naukowców z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu proponuje umieszczenie satelitów geodezyjnych w konfiguracji „motylkowej”, w tym satelitów na orbicie wstecznej, gdzie obecnie nie ma żadnych obiektów okrążających Ziemię.

“Taka konfiguracja orbitalna jest bardzo korzystna w zakresie badania zmian globalnych, m.in. zmian w ruchu obrotowym czy też spłaszczenia Ziemi spowodowanego topnieniem lodowców na biegunach” – tłumaczą autorzy artykułu w Journal of Geophysical Research: Solid Earth.

“Jak się okazuje, tzw. orbita wsteczna, na której satelity poruszają się przeciwnie do kierunku obrotu Ziemi, jest bardzo korzystna w badaniach naszej planety. W ciągu tego samego okresu satelity na orbitach wstecznych wykonują więcej przelotów nad tymi samymi obszarami względem obserwatora na Ziemi. Przeloty satelitów są krótsze, ale za to częstsze niż ma to miejsce na standardowych orbitach” – obserwują naukowcy.

Z przeprowadzonych przez nich symulacji wynika, że najlepiej stosować orbity wsteczne, aby lepiej poznać procesy globalne i ich zmiany w czasie. „Dzięki takim orbitom można lepiej wyznaczyć zmiany spłaszczenia Ziemi, które spowodowane są topnieniem lodowców na Grenlandii i Antarktydzie, zmiany w pozycji bieguna oraz zmiany w środku ciężkości masy planety, czyli punktu, wokół którego orbitują wszystkie sztuczne satelity” – wyliczają wrocławscy badacze.

Ich zdaniem, konfiguracja motylkowa ma wiele zalet. Dzięki niej można skutecznie oddzielić od siebie różne efekty obserwowane w anomaliach ruchu sztucznych satelitów, które są nierozróżnialne w przypadku pojedynczego satelity, a tym samym lepiej poznać procesy zachodzące na Ziemi i powodujące te anomalia.

Najbardziej optymalnym miejscem umieszczenia przyszłego satelity geodezyjnego okazał się kąt nachylenia 127 stopni i wysokość 5620 km. “Taka konfiguracja zapewnia odbicie lustrzane parametrów orbitalnych satelity LAGEOS-2 w konfiguracji motylkowej. Satelita poruszający się na orbicie wstecznej będzie miał okres obiegu względem stacji na obracającej się Ziemi 3h 13min, podczas gdy satelita LAGEOS-2 posiada ten sam okres obiegu równy 4h 22 min, mimo tej samej wysokości” – obliczyli badacze.

Źródło: PAP – Nauka w Polsce