Pierwowzorem prezentowanego efektu gitarowego jest konstrukcja Jacka Ormana. Sprawdzony „w boju” fuzz przyda się z pewnością początkującym gitarzystom, którzy z oczywistych przyczyn lubią efekty tego typu.

Schemat elektryczny przystawki pokazano na rys. 1. Składa się ona z jednostopniowego wzmacniacza z tranzystorem T1, z wyjścia którego jest sterowany wzmacniacz różnicowy T2, T3. Na bazę tranzystora T2 jest podawany sygnał bezpośrednio z kolektora T1, natomiast na bazę T3 sygnał nieco przesunięty w fazie. Powoduje to miękkie podcinanie „krawędzi” sygnału wyjściowego, dzięki czemu brzmienie prezentowanego fuzza jest znacznie lepsze niż w przypadku klasycznych „obcinaczy”.

Rys. 1. Schemat elektryczny przystawki

Urządzenie powinno być zasilane z baterii 9 V. Jako gniazda Gn1 i Gn2 można zastosować typowe w takich zastosowaniach duże Jacki stereofoniczne. Ze względu na wygodę montażu i bezpieczeństwo eksploatacji ich montaż zalecamy bezpośrednio na obudowie urządzenia, a nie na płytce drukowanej.
Na rys. 2 pokazano schemat montażowy płytki drukowanej. Jest to druk jednostronny, o niezbyt dużej gęstości upakowania. Dzięki bardzo małej liczbie zastosowanych elementów, montaż przystawki jest prosty, a jego uruchomienie sprowadza się zazwyczaj wyłącznie do podłączenia: zasilania, gitary i wzmacniacza.

Rys. 2. Schemat montażowy od strony elementów

Rys. 3. Widok płytki drukowanej od strony elementów

Rys. 4. Widok ścieżek od strony lutowania

Wykaz elementów