Superkomputer Aurora, to system stworzony m.in. w celu przyspieszenia odkryć w dziedzinie biologii, energetyki, lotnictwa, informatyki kwantowej i innych.

Źródło: Intel

Niewiele momentów w inżynierii jest tak ekscytujących, jak pierwsze uruchomienie zupełnie nowego superkomputera. Dla zespołu Intela odpowiedzialnego za superkomputer Aurora moment, w którym po raz pierwszy zapaliła się dioda produkcyjna w laboratorium Intel JF5 w Oregonie, był właśnie takim kamieniem milowym.

– Widok tej pierwszej szafy i modułu był czymś więcej niż tylko uruchomieniem sprzętu; to było pierwsze spojrzenie na maszynę, która ma stać się historyczna – wspomina Olivier Franza, główny badacz i główny architekt systemu Aurora.

Aurora to maszyna zdolna do wykonywania dwóch miliardów miliardów obliczeń na sekundę. Jest to prawdziwy systemem eksaskalowy umożliwiający przełomowe odkrycia w nauce i technologii, od modelowania klimatu po badania nad rakiem.

Potencjał ten jest już realizowany dzięki takim inicjatywom jak Trillion Parameter Consortium. Aurora pomaga w rozwoju wielkoskalowych modeli sztucznej inteligencji, w tym AuroraGPT. Inicjatywy podkreślają konwergencję wysokowydajnych obliczeń (HPC) i sztucznej inteligencji.

Źródło: Intel

– Budowa systemu tej skali stanowiła jednak bezprecedensowe wyzwanie. Wykorzystaliśmy wszystkie znane nam najlepsze praktyki. Ale dopiero po złożeniu całego sprzętu i oprogramowania na dużą skalę pojawiają się prawdziwe wyzwania – wspomina Bill Wing, główny kierownik programu Aurora w firmie Intel.

Intel nigdy wcześniej nie realizował projektu tej wielkości. Kluczowe znaczenie miała przejrzystość i współpraca z partnerami, takimi jak Argonne National Laboratory i HPE.

– Nie chodziło tylko o dostarczanie technologii. Słuchaliśmy klienta, głęboko i konsekwentnie. Bez względu na to, jak mały był problem, pracowaliśmy nad jegorozwiązaniem – mówi Wing.

Zespół współpracujący z naukowcami z Argonne wspólnie debugował oprogramowanie i reagował na opinie.

Dostarczenie superkomputera o mocy eksaskalowej wymagało nowatorskiej architektury z nowymi rdzeniami procesorów, pamięcią o dużej przepustowości i zaawansowanymi akceleratorami. Nieustannie toczyły się dyskusje na temat architektury, kompromisów dotyczących projektu węzłów i wyzwań związanych z integracją.

Źródło: informacje prasowe