Pierwsze kroki z Raspberry Pi: RPi jako emulator konsoli Playstation i RetroPie
Najbardziej optymalnym wyborem jest opcja binaries-based installation, która umieści w pamięci Raspberry Pi jedynie pliki wykonywalne bez pobierania kodów źródłowych. Po zatwierdzeniu decyzji i kilku minutowej konfiguracji użytkownik zostanie poinformowany o zakończeniu całego procesu:
Rys. 2. RetroPie – ekran zakończonej instalacji
Jeżeli zainstalowaliśmy RetroPie w domyślne lokalizacji (katalog domowy), wszystkie ROM-y należy umieścić w katalogu /home/pi/RetroPie/roms i posortować według typu emulowanej maszyny. Aby ROM był prawidłowo wykrywany przez emulator, plik musi posiadać rozszerzenie nadane według poniższej konwencji:
|
Emulowana konsola |
Rozszerzenie pliku ROM |
|
Atari 2600 |
*.bin |
|
Game Boy Advance |
*.gba |
|
Game Boy Color |
*.gbc |
|
Game Gear |
*.gg |
|
MAME |
*.zip |
|
Megadive/Genesis |
*.smd *.md |
|
NES |
*.nes |
|
PC Engine/TurboGrafx 16 |
*.pce |
|
Sony PlayStation |
*.img |
|
SNES |
*.smc |
Jedyną niedogodnością stawianą przez RetroPie jest konieczność zamknięcia sesji X, przed uruchomieniem emulatorów. W środowisku LXDE możemy wylogować się z sesji X wybierając czerwony symbol zasilania umieszczony w prawym dolnym rogu ekranu:
Rys. 3. Zamknięcie sesji X w środowisku LXDE
Po przejściu do wiersza poleceń uruchamiamy RetroPie poleceniem:
emulationstation
Rys. 4. Super Mario Bros oraz Duck Tales uruchomione na emulatorze RetroPie (konsola NES)
Rys. 5. Harvest Moon oraz Zelda III uruchomione na emulatorze RetroPie (konsola SNES)
Dominik Bednarski porównuje STM32MP1 i OpenSTLinux oraz Raspberry Pi 5 
Technologie End of Life i bezpieczeństwo sieci – wyzwania Europy związane z tzw. długiem technologicznym 
Najczęstsze błędy firm przy wyborze dostawcy energii i jak ich uniknąć 
