W rekordzie analizatora LAP-C (162000+) można zapisać 2 Mb danych. Nie jest to mało, taki rekord kwalifikuje analizator jako narzędzie profesjonalne. Ale to jeszcze nie wszystko. Długość rekordu może być jeszcze sztucznie poprawiona przez zastosowanie dostępnej w programie „smart+” opcji kompresji danych. Dla analizatora LAP-C (162000+) zwiększa się w ten sposób efektywną wielkość pamięci nawet do 512 Mbitów (2 Mb/kanał).

Kolejnym ważnym parametrem analizy danych są opcje wyzwalania oraz ustawienie punktu wyzwalania w rekordzie. Parametr ten jest zmieniany w zakresie od 0 do 100%. Do prawidłowej pracy układu wyzwalającego konieczne jest wybranie odpowiednich poziomów wyzwalania (rysunek 4). Są one zależne od technologii badanych układów cyfrowych. W oknie tym są także definiowane zdarzenia wyzwalające, czyli kombinacja zboczy lub poziomów na wybranych liniach cyfrowych. Przy braku takich deklaracji analizator zbiera dane bez oczekiwania na wyzwolenie. Układ akwizycji pracuje w trybie ciągłym lub z wyzwalaniem jednorazowym.

Rysunek 4. Okno właściwości układu wyzwalania

Zamieszczenie na ekranie całego, nawet minimalnego rekordu powoduje, że przebiegi są mało czytelne. Należy wówczas korzystać z funkcji Zoom. Żądany obszar jest zaznaczany przez otoczenie go narzędziem powiększania, wybraniem powiększenia z listy rozwijanej albo rozciąganiem/ściąganiem wykresu lupką „+” lub „–”. Umieszczony u dołu ekranu pasek nawigacyjny informuje użytkownika o tym, który fragment całego rekordu jest widoczny w polu roboczym. Przesuwając prostokątne okienko tego paska przewija się równocześnie dane pola roboczego.

Pomiary i wyszukiwanie

Analizatory stanów logicznych są wykorzystywane do badania relacji pomiędzy poszczególnymi sygnałami cyfrowymi. Często zachodzi konieczność określania opóźnień między impulsami, pomiaru szerokości impulsów, częstotliwości przebiegów itp. W programie „smart+” pomiary takie są wykonywane na przykład za pomocą kursorów, wyniki są uwidocznione nad wykresami (rysunek 5). Mierzone parametry mogą być również umieszczane bezpośrednio na wykresach, między sąsiednimi zboczami każdego przebiegu. Należy jednak pamiętać, że rozdzielczość pomiaru jest zależna od częstotliwości próbkowania.

Rysunek 5. Pomiary kursorowe

Najczęściej stosowaną formą przedstawiania danych zebranych w pamięci analizatora są wykresy czasowe. Pomiary czasu metodą kursorową przy małych powiększeniach obarczone są jednak błędem związanym z dokładnością ustawienia kursorów na ekranie. Największą precyzję zapewnia tabelaryczna forma prezentacji danych, w której poszczególne zdarzenia są opisane numerem próbki lub chwilą czasową liczoną względem punktu wyzwolenia (rysunek 6).

Rysunek 6. Tabelaryczna forma przedstawiania przebiegów cyfrowych