Istnieje wiele systemów operacyjnych przeznaczonych dla mikrokontrolerów. Większość z nich cechuje się rozbudowanym API, skomplikowaną konfiguracją uzależnioną od platformy, a czasami dużym rozmiarem kodu. Systemy te również najczęściej narzucają sposób pisania aplikacji. Cechy te skłoniły mnie do opracowania systemu ISIX-RTOS zawierającego proste API, którego można się nauczyć w krótkim czasie.
ISIX-RTOS jest biblioteką obsługi wątków i komunikacji między wątkowej dla mikrokontrolerów, nie narzucającym zupełnie sposobu pisania programu, czy korzystania z ulubionych bibliotek programisty. System powstał z myślą o 32-bitowych mikrokontrolerach ARM (dostępny jest istnieje port dla rdzenia Cortex-M3) oraz możliwości pisania aplikacji w języku C++.
ISIX-RTOS – klasyczny scheduler z priorytetowaniem zadań – charakteryzuje się następującymi cechami:

• dowolna liczba priorytetów dla zadań (ograniczona jedynie pojemnością pamięci RAM),
• wywłaszczanie zadań oraz algorytm round-robindla zadań o takim samym priorytecie,
• komunikacja międzyprocesowa oparta o semafory i kolejki FIFO,
• wsparcie dla języka C++ oraz wrappery klas dla języka C++,
• inicjalizacja peryferiów mikrokontrolera poza systemem (oddzielna biblioteka),
• bardzo małe zasoby zajmowane przez system.

ISIX-RTOS ma budowę modułową, dzięki czemu jądro jest zupełnie niezależne od peryferiów mikrokontrolera. ISIX-RTOS składa się z trzech bibliotek linkowanych statycznie:

• libisix (isix-1.0.tar.gz) – jądro systemu/biblioteka obsługi wątków.
• libfoundation (libfoundation-1.0.tar.gz) – biblioteka użytecznych funkcji systemowych niezależna od platformy zawierająca lekką implementację funkcji bibliotecznych C/C++ np. printforaz implementacja funkcji niezbędnych dla prawidłowego kompilatora działania C++.
• libstm32 (libstm32-1.0.tar.gz) – biblioteka uruchomieniowa specyficzna dla danej rodziny mikrokontrolerów zawierająca obsługę układów peryferyjnych, skrypty linkera, skrypty OpenOCD do obsługi interfejsu JTAG.

Modułowa budowa upraszcza strukturę systemu i uniezależnia jądro systemu od funkcji specyficznych dla danego typu mikrokontrolera. Umożliwia również wykorzystanie poszczególnych części zupełnie niezależnie: na przykład biblioteka libstm32 może być użyta w oddzielnym projekcie nie korzystającym z systemu. Takie podejście sprzyja wielokrotnemu użyciu tego samego kodu w wielu projektach i zmniejszeniu liczby błędów.
Biblioteka systemu operacyjnego libisix nie inicjalizuje żadnych układów peryferyjnych mikrokontrolera (poza rdzeniem). Wszystkie funkcje specyficzne znajdują się w bibliotece libstm32 i muszą być wywołane przez aplikację użytkownika.