Zdalne sterowanie podczerwienią

 

Rys. 3. Schemat 
montażowy od strony elementów

Rys. 3. Schemat montażowy od strony elementów

 

 

Rys. 4. Widok 
płytki drukowanej od strony elementów

Rys. 4. Widok płytki drukowanej od strony elementów

 

 

Rys. 5. Widok 
płytki drukowanej od strony lutowania

Rys. 5. Widok płytki drukowanej od strony lutowania

 

Jak wspomniano na początku artykułu kompletny układ zdalnego sterowania składa się z dwóch połączonych ze sobą modułów. Połączenie ich ze sobą wymaga zastosowania 20-żyłowego kabla płaskiego „flat” z zaciśniętymi na końcach złączkami żeńskimi ZWS-20. Po połączeniu modułów ze sobą dołączamy do jednego z nich zasilanie (drugi moduł będzie zasilany przez kabel łączący). Napięcie zasilania powinno mieć wartość +5 V względem masy.
Testowanie układu powinno przebiegać w następującej kolejności:

  • przy pomocy zworek JP1..5 ustalamy adres odbiornika. Adres ten zależy od adresu ustalonego w nadajniku podczerwieni (pilocie), w przypadku standardowych pilotów przystosowanych do współpracy z telewizorem adres ma najczęściej wartość „0”. Należy upewnić się, czy posiadany przez nas nadajnik obsługuje kod RC-5,
  • do wyjść dekodera US3 dołączamy katodami diody LED z szeregowymi rezystorami ok. 400..700 W. Anody diod dołączamy do plusa zasilania. Będą one wykorzystywane do kontroli poprawności pracy dekodera,
  • po włączeniu zasilania należy nacisnąć przycisk na pilocie, wykorzystywany do ustawienia numeru odbieranego programu (0..9), co powinno spowodować miganie diody D1 (potwierdzenie poprawnego odebrania informacji przez układ SAA3049 w module odbiorczym) i zapalenie się diody LED dołączonej do wyjścia US3 o takim numerze jakim oznaczono klawisz pilota,
  • naciśnięcie klawisza spoza klawiatury „numerycznej” nadajnika powinno spowodować przełączanie wyjścia Q przerzutnika US4A i jednoczesną zmianę stanu na wyjściu kolektorowym T2.

W zależności od sposobu wykorzystania odbiornika wyjścia 0..15 można przeznaczyć do zmiany numeru odbieranego programu (co wymaga zastosowania dodatkowo transoptorów) lub sterowania załączaniem innych urządzeń. Do wyjścia oznaczonego „O” (kolektor T2) można dołączyć przekaźnik, który można wykorzystać do włączania zasilania sterowanego układu. Jeżeli będzie stosowany przekaźnik bez wbudowanej diody zabezpieczającej tranzystor przed przepięciami, należy równolegle do cewki przekaźnika włączyć zaporowo (katodą do plusa zasilania) dowolną diodę krzemową.

Do pobrania

O autorze