Jak wspomniano na początku artykułu przetwornica nie jest wyposażona w ogranicznik prądu wyjściowego. W przypadku zwarcia na wyjściu układu prąd jest ograniczony rezystancją kabli doprowadzających zasilanie, szeregowo z nią włączoną rezystancją rezystora R1, rezystancją uzwojenia dławika L1 i diody D1. Ponieważ rezystancja wypadkowa wszystkich wymienionych elementów jest stosunkowo mała występuje niebezpieczeństwo uszkodzenia diody D1 i przegrzania rezystora R1. Należy o tym pamiętać podczas eksploatacji przetwornicy.
Rezystor R1 spełnia jeszcze jedną, bardzo istotną funkcję – zabezpiecza przed przeciążeniem tranzystor kluczujący T1. Jak widać na rys. 1 w strukturze układu TL497 znajduje się bowiem moduł ogranicznika prądowego, który zapobiega zadanej wartości prądu wpływającego do przetwornicy. Dla przyjętej w prezentowanej konstrukcji wartości tego rezystora maksymalny prąd wejściowy wynosi 10 A. Przekroczenie tej wartości blokuje pracę generatora taktującego T1 i przetwornica przestaje podnosić napięcie. Ponieważ przetwornica z natury rzeczy pracuje w sposób impulsowy, bardzo ważne jest aby rezystor R1 miał możliwie małą indukcyjność pasożytniczą. Zbyt duża jej wartość będzie ograniczała sprawność i jakość stabilizacji napięcia wyjściowego przetwornicy. Podobnie wygląda sprawa z kondensatorami C1, C3 i C4. Kondensator C1 spełnia rolę bufora prądowego, który ułatwia „wydobycie” ze źródła zasilania krótkiego impulsu prądowego o bardzo dużym natężeniu. Ma on ogromne znaczenie podczas pracy z układami zasilającymi o dużej impedancji wyjściowej (np. niektóre typy akumulatorów ołowiowych). Konstrukcja tego kondensatora powinna być specjalnie zoptymalizowana do pracy w układach impulsowych – zalecane są kondensatory serii EXR firmy Hitano.
Rys. 1. Uproszczony schemat blokowy wnętrza układu
Rys. 2. Układ TL497 jako samodzielna przetwornica podnosząca napięcie
Rys. 3. Schemat elektryczny proponowanego rozwiązania
Rys. 4.
