20 GRU2011

ARM-y w obudowach DIP28/SOP20

Strony: 1 2
Tu kliknij, żeby przejść do strony książki „Mikrokontrolery LPC1100. Pierwsze kroki”.

Pewną trudnością w stosowaniu – głównie przez mniej wprawnych konstruktorów – mikrokontrolerów nowych generacji, w tym LPC1100, były trudne w montażu obudowy, wśród których najbardziej przyjazne typy to TQFP z wyprowadzeniami rozmieszczonymi w rastrze 0,5 mm. Firma NXP dostrzegła ten problem, dlatego wprowadziła do produkcji wersje mikrokontrolerów w obudowach SOP20 i DIP28 (a także nieco mniej wygodne dla nie lubiących lutownicy TSSOP20 i TSSOP28), których wyposażenie i możliwości nie odbiega od pozostałych członków rodziny LPC1100 (tabela 1).

 

Tab. 1. Zestawienie wybranego wyposażenia mikrokontrolerów LPC1100 w obudowach DIP, SOP i TSSOP (grudzień 2011)

Typ SRAM/Flash [kB] Obudowa I2C/SPI/UART GPIO ADC
LPC1110FD20 1/4 SOP20 1/1/1 16 1
LPC1111FDH20 /002 2/8 TSSOP20 1/1/1 16 1
LPC1112FD20 /102 4/16 SOP20 1/1/1 16 1
LPC1112FDH20 /102 4/16 TSSOP20 0/1/1 14 1
LPC1112FDH28 /102 4/16 TSSOP28 1/1/1 22 1
LPC1114FDH28 /102 4/32 TSSOP28 1/1/1 22 1
LPC1114FN28 /102 4/32 DIP28 1/1/1 22 1

 

Cortex-M0 dla różnych aplikacji

W ofercie NXP dostępne są dwie rodziny mikrokontrolerów wyposażonych w rdzeń Cortex-M0 – oprócz LPC1100 oferowane są także mikrokontrolery LPC1200, których wyposażenie wewnętrzne (zwłaszcza pojemności pamięci) jest bardziej zaawansowane niż w LPC1100.
W rodzinie LPC1100 firma NXP utworzyła kilka podrodzin zorientowanych na różne aplikacje:

  • LPC11C00, w ramach której wszystkie mikrokontrolery wyposażono w programowe sterowniki do obsługi protokołu CAN i CANopen, a w dwóch typach mikrokontrolerów (LPC11C22 i LPC11C24) zintegrowano także interfejs fizyczny magistrali CAN,
  • LPC11U00, w której dostępne są mikrokontrolery wyposażone – poza standardowymi peryferiami – w interfejsy USB2.0 i sprzętowe interfejsy SmartCard (UART zgodny z ISO7816-3),
  • LPC11D00, w ramach której jest dostępny obecnie jeden mikrokontroler (LPC11D14 w obudowie LQFP100), różniący się od standardowych mikrokontrolerów LPC1100 wbudowanym sterownikiem LCD o organizacji 4×40 segmentów.

 

Rodziny rdzeni Cortex

Firma ARM opracowała trzy wersje rdzeni Cortex:

  • Cortex-A, przeznaczone do aplikacji wymagających dużych mocy obliczeniowych i możliwości instalowania wielozadaniowych systemów operacyjnych. Układy z tej serii obsługują trzy listy rozkazów: ARM, Thumb oraz Thumb-2.
  • Cortex-R, przeznaczone do stosowania w aplikacjach czasu rzeczywistego. Układy z tej serii obsługują trzy listy rozkazów: ARM, Thumb oraz Thumb-2.
  • Cortex-M, przeznaczone do stosowania w popularnych aplikacjach embedded , w których niezbędna jest duża mocy obliczeniowa przy niewielkim poborze mocy. Układy z tej serii obsługują wyłącznie listę rozkazów Thumb-2.

 

Słowo na koniec

Pomysł firmy ARM, którego pełne skutki odczujemy w niedalekiej przyszłości – chodzi o zdominowanie i ujednolicenie rynku mikrokontrolerów – wydawał się początkowo szalony, ale konstruktorów na pewno przekonają niższe koszty wdrożeń na ujednoliconej, skalowalnej do potrzeb, platformie sprzętowej.
Aktualna oferta produkcyjna NXP zapewnia konstruktorom największą możliwą elastyczność, bowiem w znajdują się w niej mikrokontrolery wyposażone we wszystkie rdzenie z serii Cortex-M:

  • Cortex-M0: LPC1100 i LPC1200,
  • Cortex-M3: LPC1300, LPC1700 i LPC1800,
  • Cortex-M4: LPC4300 (są to układy dwurdzeniowe, drugi wbudowany rdzeń to Cortex-M0).

Dalszych planów wdrożeniowych firmy NXP nie znam, mam jednak (jak pewnie większość Czytelników EP) gorącą nadzieję na zażartą walkę pomiędzy producentami mikrokontrolerów. Byle ta walka nie była wyniszczająca: chcemy po prostu mieć większy wybór, możliwie tanich mikrokontrolerów.

Strony: 1 2

O autorze

Polecamy również